Miejsce pamięci

Memoriał poszedł do operacji w 2005 roku. W powiecie Ludwigsburg poszukiwanie śladów historii zostało zainicjowane przez nauczycieli zrzeszonych w związku zawodowym „Wychowanie i Wiedza”.

Podczas zorganizowanej jesienią 1987 roku „alternatywnej wycieczki po powiecie” do miejsc męczeństwa, zrodziła się idea stworzenia centralnego miejsca pamięci o prześladowaniach i ich licznych ofiarach, gdzie szczególnie uczniom, będzie można poglądowo przekazywać wiedzę na ten temat.

Wykopanego fundamenty kąpielowym i odwszenia baraku na początku 1990

Konstrukcja stalowa hali, lato 2001

Pierwszy etap został przedstawiony do publicznej wiadomości w dniu 7 kwietnia 2002 roku

Pamiątką po jego zakończeniu w kwietniu 2005

IInstalacja medialna, styczeń 2005 (publikacja za życzliwą zgodą Ludwigsburger Kreiszeitung)

Wrzesień 2017: sala konferencyjna

Dlaczego pomnik w Vaihingen?

Vahingen szczególnie nadawało się na takie miejsce, ponieważ tutaj znajdował się kiedyś obóz koncentracyjny, którego historia była stosunkowo dobrze zbadana.

Podczas tych badań okazało się, że istnieje wyjątkowo wiele źródeł wiedzy, szczególnie ważnych dla miejsca pamięci. Zaprezentowano je w 1985 roku podczas wystawy dotyczącej zakończenia wojny.

Z tej okazji władze Vaihingen zaprosiły byłych więźniów, których wspomnienia stały się tematem wydanych potem książek.

Założenie stowarzyszenia sponsorującego

Po intensywnych rozmowach wstępnych utworzono jesienią 1990 roku Stowarzyszenie Przedstawicielskie, które postawiło sobie za zadanie utworzenie miejsca pamięci spełniającego wymagania dydaktyczne i istniejącego w autentycznym miejscu historycznym.

Zadanie to było o tyle proste, że Urząd Konserwacji Zabytków w Badenii-Wirtembergii uznał wszystkie pozostałości po obozie za miejsce pamięci.

Wymagania i zwolennicy

Obok miasta Vaihingen, które od początku wspierało projekt, udało się znaleźć wiele instytucji i firm, których pomoc sprawiła, że w przeciągu 15 lat powstało miejsce pamięci, które spełnia wymagania współczesnego muzeum dydaktycznego.

W tym czasie nie udało się zrealizować jedynie projektu pracowni seminaryjnej. Mimo tego istnieje wiele różnych ofert dla zwiedzających, w tym również dla uczniów i nauczycieli.

Miejsce pamięci dysponuje bogatym archiwum, a także biblioteką, która liczy obecnie 120 tytułów książek i wiele czasopism. Wszystko to złożone jest w depozycie Archiwum Miejskiego Vaihingen/Enz i tam też jest do wglądu.